Kuna domowa (Martes foina) charakteryzuje się wydłużonym ciałem i krótkimi nogami. Sierść brązowa, na piersi biała rozwidlona plama, która sięga do nasady przednich łap zwierzęcia. Długość ciała do 53 cm; długość ogona do 30 cm.
Występowanie
W Polsce bytują na terenie całego kraju. Najczęściej przebywa wśród ludzkich siedzib oraz w lasach. Zwierzęta te bardzo lubią dzielnice miast w pobliżu lasów i domki letniskowe.
Rozwój
Okres rui przypada na lipiec i sierpień, ciąża trwa długo, nawet 9 miesięcy. Ruja dodatkowa przypada na styczeń i luty. Młode rodzą się ślepe, w liczbie od 2 do 8. Ssą mleko ok. 3 miesięcy. Dojrzałość płciową osiągają po 2 latach. Kuna domowa żyje średnio 8-10 lat.
Pożywienie
Żywi się gryzoniami, ptakami i ich jajami, żabami i owadami. Dość duży udział w jej diecie mają owoce. W jaskiniach poluje na nietoperze. W zabudowaniach gospodarskich tępi szczury i myszy, wyrządza jednak również szkody wśród drobiu.
Zagrożenia
Przyczyniają się do zniszczeń termoizolacji, instalacji elektrycznej, konstrukcji drewnianej, a w przypadku samochodów, do zniszczeń wszelkich przewodów instalacyjnych.
Zwalczanie
Szkodnik ten jest chroniony. Tak więc najskuteczniejszą metodą walki jest użycie pułapki żywo łownej a po złapaniu wywiezienie zwierzęcia do odległego lasu. Bytujący na podwórzu pies może przyczynić się do odstraszania kun, bądź ich wykrycia. Ważne jest niedopuszczenie do zadomowienia się szkodnika w poddaszu naszego domu. Do zabezpieczenia wszelkich otworów w domu może posłużyć specjalna metalowa siatka z małymi otworami oraz kolce (używane także do odstraszania ptaków) umieszczane w rynnach.
Źródło obrazu: www.wikipedia.pl